பத்துப்பாட்டும் குத்துப்பாட்டும்

முன்னோர்கள் சொன்னார்களாம்... காலையில் ராஜா மாதிரியும், மதியம் மந்திரி மாதிரியும், இரவு பிச்சைக்காரன் போலவும் சாப்பிடணுமாம். அதில் எந்த அளவிற்கு நன்மை எந்த அளவிற்கு உண்மை இருக்கிறதென்பது வேறு விஷயம். இந்த காலத்திற்கு அதுவும் மென்பொருளாளர்களுக்கு அது பொருந்துமா? என்பது ஒரு பெரிய கேள்வி. சரி அதையும் விடுங்க.. இந்த வயசில கல்லைத் திண்ணாலும் செரிக்கணும்னு சொல்லிகிட்டே நிறைய சாப்பிடறது வழக்கமாப் போச்சு. அப்படியிருக்க மதியம் நல்லா சாப்பிட்டா, தூக்கம் என்பது தவிர்க்க முடியாத ஒன்று. உண்ட மயக்கம் தொண்டருக்கும் உண்டல்லவா? அந்த மாதிரி தூக்கம் வர்ற சமயத்தில காதில அந்த குரல்வாங்கியை (headphone/earphone) மாட்டிக்கொண்டு அடி பாட்டு கேட்பதென்பது என்னுடைய அன்றாட வழக்கமாகி விட்டது.

சரி இந்த அடிபாட்டு என்பது என்ன? தவில், மிருதங்கம், தாரை, தப்பட்டை போன்ற தாளக்கருவிகளின் பங்களிப்பு அதிகமாக மற்ற இசைக்கருவிகளை விஞ்சி நிற்கும் பாடல்களை அடிபாட்டு என்று கூறலாம். "மணப்பாறை மாடுகட்டி"யிலும் தாளக்கருவிகள் தான் அதிகம் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன அதுக்காக அதை அடிபாட்டு என்று கூறலாமான்னு கேட்கிறவங்களுக்கு பதில் கீழே இருக்கிறது.

பொதுவாகவே இத்தகைய தாளக்கருவிகளின் பயன்பாடு கிராமிய பாடல்களில் அதிகமாக இருக்கும். விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி காலத்தில் கிராமிய பாடல்களின் எண்ணிக்கை குறைவு. பின்பு இளையராஜா காலத்தில் கிராமிய பாடல்கள் உருமாற்றம் பெற்று அழகாகவும் தனித்தன்மையுடன் விளங்கின. நாட்கள் செல்ல செல்ல அந்த உருமாற்றம் உருச்சிதைவை உருவாக்கி அந்த கிராமிய மனத்திலிருந்து விலகி விரச மிகுதியுடன் இரட்டை அர்த்த பாடல்களாகி விட்டன. அடிபாட்டு என்ற சொல்லாடலும் இந்த பாடல்களுக்கே முழுவதுமாக பொருந்தும். இன்றைய தேதியில் மக்களாலும் முன்னணி நடிகர்களாலும் அதிகம் விரும்பப்படுவதும் இத்தகைய அடி பாடல்களே. அதற்கு நாளுக்கு நாள் இந்த பாடல்களின் எண்ணிக்கை கூடி வருவதே சான்று.

இவற்றுள் சில கதாநாயகனின் வீர தீர செயல்களைக் குறிக்கவும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. அதில் கொடுமை அந்த பாடல்களை திரையில் அவர்களே பாடுவார்கள். இந்த வியாதியிலிருந்து தப்பித்த முன்னணி கதாநாயகர்கள் மிகவும் குறைவு அல்லது இல்லவே இல்லை எனச் சொல்லலாம். தரம் தாழ்ந்து இல்லத்தாருடன் ரசிக்க முடியாதவையாகத்தான் இந்த பாடல்கள் அமைந்திருந்திருக்கின்றன. கதாநாயகர்களின் வீரத்தைப் பற்றின பாடல்களை வேண்டுமானால் கொஞ்சம் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளலாம். எப்படியானாலும் அவற்றின் தரம் விரும்பத்தக்கதாக இல்லை என்பது உண்மை. ஆனால் இந்த பாடல்கள் பெறும் வரவேற்பு கொஞ்சம் யோசிக்க வைக்கிறது.

சென்ற ஆண்டு வந்த "லஜ்ஜாவதியே" ஒரு ஆறுதல். ஜெஸ்ஸி கிப்ட்டின் குரலில் விரசமில்லாத வரிகளில் ரசிக்கக்கூடியதாக இருந்தது. ஆனால் அதற்கடுத்து வந்த பாடல்கள் அடியோ அடியென்று அடித்து விட்டு போய்விட்டன. இப்படி தேவையில்லாமல் தாளக்கருவிகளையும் ரசிகர்களையும் குத்துவதால் இந்த பாடல்களுக்கு குத்துப்பாட்டு என்ற பெயரும் உண்டு. பாடல்களுக்கு ஆடும் நடிக நடிகைகளின் நடன அசைவும் குத்துப்பாட்டு என்ற பெயருக்கு தம்மால் ஆன உதவியைச் செய்து வருகிறது.

நான் இப்பொழுதெல்லாம் அடிக்கடி கேட்கும் பாடல்... கானா உலகநாதன் பாடிய "வாள மீனுக்கும் விலாங்கு மீனுக்கும் கல்யாணம்". அடி பாட்டு குத்து பாடல்களுக்கு உண்டான மகத்துவம் கொஞ்சமும் குறையாமல் அதே சமயம் விரசமில்லாத வார்த்தைகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட பாடல். இந்த பாடலால் அடிபாட்டுக்கு இருந்த அந்த இலக்கணம் சற்றே மாறி விட்டதாகவே உணர்கிறேன். எப்படி கிராமிய பாடல்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நல்ல உருமாற்றம் அடைந்தனவோ அப்படியே அடி பாடல்களும் இதே போல் ஒரு நல்ல உருமாற்றம் பெறுமானால் ரசிகர்களும் அதிகரிப்பர். இவற்றுக்கென ஒருவித இலக்கணமும் வர வாய்ப்பிருக்கிறது. பரிணாம வளர்ச்சியில் நல்ல ஜனரஞ்சகமான முயற்சியாகவும் இது அமையலாம். திரைப்பட பாடலாசிரியர்களின் பங்கு இதில் முக்கியமானதாக இருக்கும். அப்படியொரு நிலை வருமாயின் குத்துப்பாட்டுக்களை இல்லத்தாருடன் ரசிக்கலாம். பாடலுக்கேற்ற காட்சியமைப்பும் குரலுக்கேற்ற வாத்திய இசையும் இருக்குமேயானால், விரசமில்லாத வரிகளால் அடி பாட்டுக்களும் அதிரடியான வரவேற்பைப் பெறலாம்.

பி.கு

பத்துப்பாட்டுக்கும் இந்த குத்துப்பாட்டு(பதிவு)க்கும் சம்பந்தமில்லை.

சரி ! இத்தனை நாள் வலையுலகிற்கு வராமல் எங்கே போனாய் என வினவும் அன்பர்களுக்கு ஒரு கொசுறு செய்தி. இப்பொழுது நான் சென்னை வாசி :-)