சொந்த ஊர்

பொதுவாக புதிதாக ஒருவரைப் பார்த்தால் கேட்கப்படும் கேள்வி "உங்க சொந்த ஊர் எது?". பிறந்தது ஒரு ஊராகவும் வாழ்வது ஒரு ஊராகவும் இருக்கும் பச்சத்தில் பிறந்த ஊரையே எல்லோரும் சொந்த ஊராக சொல்வார்கள். நான் பிறந்தது காஞ்சிபுரத்தில். வளர்ந்தது படித்தது (படித்து வளர்ந்தது) எல்லாமே கோவில்பட்டியில். காஞ்சிபுரத்திற்கு நான் இதுவரை ஒரு இரண்டு முறை தான் சென்றிருப்பேன் யாராவது சொந்த ஊரில் என்ன சிறப்பென்று கேட்டால் கூட முழிக்க வேண்டியது வரும். (சும்மாங்காட்டியும் பதிலளிக்கணும்னு சொல்லி காஞ்சி மடத்தையும் அண்ணா பிறந்த ஊர் என்பதையும் தெரிந்து வைத்துக் கொண்டேன்) எனக்கு பிறந்த ஊரைச் சொந்த ஊராக சொல்வதில் இப்பொழுதெல்லாம் உடன்பாடில்லை (சத்தியமா ஜெயேந்திரர் விவகாரம் இல்லைங்க). எதுக்கு தெரியாத ஊரைப் பற்றி தெரிந்த மாதிரி சொல்லணும்னுதான்.

சரி விஷயத்துக்கு வருவோம்...

நேற்று என்னுடன் வசிக்கும் நண்பரைக் கிண்டல் செய்து கொண்டிருந்தோம். அடிக்கடி நிகழும் ஒன்றுதான் என்றாலும் அவ்வப்போது எல்லையைத் தாண்டி, ஒரு வரை முறை இல்லாமல் கிண்டலடிப்பது வழக்கம். அப்பொழுதெல்லாம் திட்டு வாங்கிக்கொண்டு இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாக முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டு செல்வோம். நாங்கள் இப்பொழுது தங்கி இருக்கும் வீடு ரொம்ப பெரியது. வீட்டில் ஆறு பேர் வசிக்கிறோம். வித்தியாசமான ரசனைகள் வித்தியாசமான அனுகுமுறைகள் என ஒவ்வொருவரின் நடவடிக்கையும் பகிர்தலுக்கும் புரிதலுக்கும் வழி வகுக்கின்றன. எல்லாவற்றையும் மீறி ஒரு பாசமும் பரிவும் எப்பொழுதுமே எங்களிடம் இருக்கும். அனைவருமே கோவில்பட்டியில் இருக்கும் நேஷனல் பொறியியல் கல்லூரியில் கள்ளூரி படிப்பை முடித்தவர்கள். (பாசம் இருக்காதா பின்னே) நான் கொஞ்சம் சமர்த்து எல்லாமே நல்ல பழக்கங்கள் தான் (அட மெய்யாலுமே நல்ல பழக்கங்கள் தான்). அதனாலேயே எல்லோரும் என்னை அடிக்கடி "பழம்" என்று விளிப்பதுண்டு.

நேற்று அரட்டைக் கச்சேரியில் சொந்த ஊர் பற்றிய விவாதம் எழுந்தது. என்னுடன் வசிக்கும் இரண்டு பேருக்கு சொந்த ஊர் திருநெல்வேலி. என்னையும் சேர்த்து இரண்டு பேர் கோவில்பட்டி வாசிகள். ஒருவருக்கு தூத்துக்குடி. மற்றொருவருக்கு மதுரைப் பக்கம் ஒரு குக்கிராமம். நேற்றைய கிண்டலுக்கு மாட்டியவர் கிராமத்துக்காரர். ஏதோ பேசிக்கொண்டிருக்க தற்செயலாக "எங்க ஊர் ஒரு பெரிய கிராமம்" என்றார். எங்களால் சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. உடனே தூத்துக்குடிக்காரர் (குடிக்காரர் குடிகாரரும் கூட) "அதெப்போப்பா கிராமம் ஊரா மாறியது? அதென்ன சின்ன கிராமம் பெரிய கிராமம்? ஆட்களைப் பொருத்து சொல்றியா இல்லை வசதி வாய்ப்புகளை பொருத்து சொல்றியா?"ன்னு கேட்டார். மதுரைக்காரருக்கு வந்தது கோபம். உடனே "எங்க ஊரில் ஐசிஐசிஐ ஏடிஎம் செண்டரெல்லாம் இருக்கு தெரியுமா?"ன்னார்.

உண்மையில் எனக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது. அந்த கிராமத்தை கண்டுகொண்ட ஐசிஐசிஐக்காரர்களுக்கு கோவில்பட்டி இன்னும் கண்ணுக்குத் தெரியவில்லை போலும். கோவில்பட்டியில் ஐசிஐசிஐ பேங்கும் கிடையாது ஏடிஎம் செண்டரும் கிடையாது. மிகுந்த வருத்தமாயிருந்தது இருந்தாலும் சபையில் காட்டிக்கொண்டால் அடுத்த குறி நம்மீதுதான் வைக்கப்படும் என்று கொஞ்சம் இயல்பாக இருப்பது போல நடித்தேன். உடன் இன்னொரு கோவில்பட்டிக்காரர் இருப்பதால் கொஞ்சம் வசதி. மாட்டினால் இருவருமாகத்தான் மாட்டுவோம்.

"எங்க ஊரில் ஐசிஐசிஐ ஏடிஎம் செண்டரெல்லாம் இருக்கு தெரியுமா?"ன்னு மதுரைக்காரர் கேட்டதுமே நம்ம குடிக்காரருக்கு கொஞ்சம் பின்னடைவு. இருந்தாலும் சுதாரித்துக்கொண்டு "அது தானே உங்க ஊர் டூரிஸ்ட் ஸ்பாட்?" என்றார். கேட்ட விதத்தில் எல்லோரும் சிரித்து விட்டோம். மதுரைக்காரருக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. ஆனா கொஞ்சம் நேரம் யோசித்தவர் ஒரு கேள்வி கேட்டார். "இப்போ உங்க மனைவி கர்ப்பமா இருக்காங்க. டெல்லியிலிருந்து சொந்த ஊருக்கு கூட்டிட்டு போகறீங்க. பிரசவ நேரமென்பதால் விமானம் மூலமாக போறீங்க. அப்போ விமான பிரயாணத்திலேயே அவங்களுக்கு குழந்தை பிறந்ததுன்னு வச்சுக்கோங்க அந்த குழந்தைக்கு சொந்த ஊர் எது?"

உடனே வெவ்வேறு பதில்கள். திருநெல்வேலிக்காரர் "அப்போ எந்த ஊருக்கு மேல விமானம் பறந்துக்கிட்டிருந்ததோ அந்த ஊருதான் சொந்த ஊர்" என்று சொன்னார். மதுரைக்காரருக்கு ஒரு இண்டலிஜெண்ட் கேள்வி கேட்டதாக தோன்றியிருக்க வேண்டும். கொஞ்சம் சிரித்தார். உடனே நான் "அப்போ கடலுக்கு மேல விமானம் பறந்துக்கிட்டிருந்தா சொந்த ஊருன்னு எதைச் சொல்லுவீங்க?"ன்னு கேட்டேன். (எப்படி நம்ம சாமர்த்தியம்) எல்லோருமே இப்போ கொஞ்சம் யோசிக்க ஆரம்பிச்சாங்க. இதான் சமயம்னு நான் கேட்டேன் "அப்போ பிறந்த ஊர் சொந்த ஊர் கிடையாது. விவரமாக நம்மை வளர்த்த ஊர் எதுவோ எந்த ஊரில் நம்மை மறக்காத மக்கள் நிறைய பேர் இருக்கிறாங்களோ அதுதான் நம்ம சொந்த ஊர். அப்படித்தானே?" கேட்டு விட்டு காலரைத் தூக்கிக்கொண்டேன். அனைவரும் ஒப்புக்கொண்டார்கள்.

சரி உங்க கருத்தையும் நீங்க சொல்லுங்க. (கூடவே உங்க சொந்த ஊர் என்ன என்பதையும் சொல்லிட்டுப் போங்க)

***************

பதிவுடன் ஒரு துணுக்கு எழுதலாம் என்று தோன்றியது. ஆனால் ஒரு உண்மை சம்பவத்தையே துணுக்காக சொல்லலாம் என்று இப்பொழுது தோன்றுகிறது.

ஒரு முறை உடன் வசிக்கும் கோவில்பட்டிக்காரரும் மதுரைக்காரரும் தாஜ்மகால் சென்றிருந்தார்கள். (நாங்கள் வசிப்பது டெல்லியில்) ரயில் பிரயாணத்தில் பேசிக்கொண்டே சென்றிருக்கிறார்கள். அப்பொழுது அதே கம்பார்ட்மெண்ட்டில் இருந்த ஒரு மலையாளி இவர்களுடன் பேசியிருக்கிறார். இருவரிடமும் சொந்த ஊர் என்ன என்று கேட்டிருக்கிறார்.

"கோவில்பட்டி !!" என்று கோவில்பட்டிக்காரர் சொல்லியிருக்கிறார். உடனே அந்த மலையாளியும் "நான் கோவில்பட்டிக்கு மூன்று முறை சென்றிருக்கிறேன். லக்ஷ்மி மில்ஸ் விஷயமாக வந்தேன்" என்று சொல்லியிருக்கிறார்.

மதுரைக்காரரிடமும் அதே கேள்வியைக் கேட்க அவரும் "மதுரை!!" என்று பதிலளித்திருக்கிறார்.

அதற்கு அந்த மலையாளி "மதுரைன்னா கோவில்பட்டிக்குப் பக்கத்தில் தானே இருக்கு?" என்று திருப்பி கேட்டிருக்கிறார்.

(படிச்சிட்டு மதுரைக்காரங்க அடிக்க வராதீங்க இது உண்மைச் சம்பவம். இதிலிருக்கும் நையாண்டி கருதி தான் துணுக்காக இதனைப் பதிவிடுகிறேன்:-))